De politiek raakt me kwijt
Ik betrap mezelf de laatste tijd net iets te vaak op desinteresse voor wat er in Den Haag wordt gedaan en beslist. Dat is op zich best raar, want ik ben een nieuwsgierige man die graag leest over wat er in de wereld gebeurt. En ik begrijp ook dat er in de nabije toekomst grote beslissingen te verwachten zijn op gebied van klimaat etc. Waarom dan toch die toenemende onverschilligheid met de politiek, terwijl die toch echt alles zou moeten doen om draagvlak (ook het mijne) voor de te nemen beslissingen te verwerven?
Ik praat erover met mensen in mijn omgeving en ontdek dat zij zich min of meer afgewend hebben van de politiek. Onbetrouwbaar, grillig, maar zich vooral niets aantrekkend van wat de meeste mensen willen; dat is wat ik krijg te horen als ik vraag naar de politiek. Korte conclusie; politici zitten er voornamelijk voor zichzelf, en zijn voornamelijk bezig met zelfbehoud, niet met Nederland. De huidige formatie chaos is daarvan een sprekend voorbeeld.
Het gevoerde beleid inzake de corona toestand is natuurlijk het eerste onderwerp van gesprek. Na de eerste maanden van paniek, waarin niemand de regering ook maar iets kwalijk neemt, volgt een zwabberbeleid dat volgens een onderzoek als gevolg heeft gehad dat het meer gezonde levensjaren heeft gekost dan opgeleverd. Iedereen kan zich daar iets bij voorstellen; we waren bezig negentigjarigen te redden terwijl we dertigjarigen op de wachtlijst lieten verpieteren. En nu weer het toewerken naar een min of meer verplichte vaccinatie. Het grootste en meest blijvende gevolg van dit beleid is echter dat we nu een samenleving hebben waarin angst regeert, waar mensen bang zijn voor het virus en elkaar.
Dan de voorgestelde acties tegen de klimaatverandering. Het is goed dat we daar vol op inzetten, maar de keuzes zijn niet uit te leggen. Dat begon al bij het akkoord van Parijs waarin ieder land individuele doelen heeft gesteld. Dat past absoluut niet bij een mondiaal probleem dat een mondiale aanpak vergt om te kunnen slagen. Klimaat doet immers niet aan grenzen. We zijn nu bezig om hier onze laatste kolencentrales te sluiten terwijl alleen al China er de komende jaren nog honderden zal openen, en zelfs weer kolenmijnen heeft geopend. Waarom verminken we hier ons land met windmolens en zonneparken terwijl we zonne-energie in Afrika mogelijk moeten maken. Straks zijn we één van de meest klimaatvriendelijke landen van de wereld, maar dat stopt klimaatverandering niet als anderen niet minstens even veel doen. Daar is buiten Europa helaas niets van te merken. En bovendien; als er niets wordt gedaan aan de alsmaar voortdurende explosieve bevolkingsgroei hebben alle acties überhaupt niet zoveel zin.
En asiel; iedereen is het erover eens dat het huidige systeem vastgelopen en niet meer van deze tijd is. Nederland, en de westerse wereld in het algemeen, kan de rest van de wereld niet redden. De draagkracht van de samenleving houdt een keer op. Dit terwijl we kampen met vele mensen die hier een beter leven zoeken in plaats van asiel. En ik begrijp dat wel, dat zou ik wellicht zelf ook doen in hun omstandigheden. Maar daar is het asielsysteem niet voor, en we zien helaas dat onze overheid onmachtig is om met deze mensen om te gaan. Zelfs terugsturen lukt vaak niet. Ook op dit punt helpt de alsmaar voortdenderende bevolkingsgroei in herkomstlanden niet. Dat dit hele gedoe een rechtstreekse bedreiging is voor onze verzorgingsstaat, die niet zal overleven met open grenzen en directe toegang tot uitkeringen, wordt gemakshalve maar niet vermeld.
En iedereen wordt echt helemaal gek van al het politiek correcte geneuzel dat uit Den Haag komt en erdoor wordt gestimuleerd. Niemand wil diverse organisaties bij politie, gemeente of wat dan ook. Iedereen wil gewoon de beste politieagenten en gemeenteambtenaren; in wat voor kleur ze hebben of hoe en met wie ze willen leven ia niemand geïnteresseerd. En dan die toenemende intolerantie voor meningen die niet politiek correct zouden zijn, de zogenaamde cancel culture; verschrikkelijk. Laat
iedereen lekker zeggen wat hij of zij wil, ik maak zelf wel uit wat ik van al die meningen vind, dat hoeft verder niemand voor mij te bepalen. En de zieligheidindustrie moet ophouden; iedereen moet lekker zijn eigen leven leiden maar niet in een slachtofferrol kruipen en daar uitgebreid de aandacht voor vragen.
Dit zijn slechts een paar onderwerpen die steeds aan de orde komen, er zijn nog veel meer zaken die voor een grote afstand met de politiek zorgen, denk bijvoorbeeld aan de schaarste op de woningmarkt en de onmacht daar iets aan te doen. En al deze zaken grijpen in elkaar, terwijl politici dit vaak als allemaal geïsoleerde problemen aan willen pakken.
Het lijkt erop dat we een nieuwe generatie politici nodig hebben die met een overdosis gezond verstand aan de slag gaan met de uitdagingen die we voor ons hebben liggen. Misschien moeten we zelfs ons parlementaire systeem heroverwegen; hoe krijgen we mensen die voor de burgers opkomen en die ook nog eens invloed hebben op de politieke besluitvorming. Met alle partijdiscipline die nu wordt gevraagd lijkt dit een illusie. Misschien moeten we ook dat systeem flink op de schop nemen.
En dit moet niet al te lang meer duren. Anders wenden burgers zich definitief af van de politiek en wordt dat een spelletje onder de Haagse kaasstolp waar weinig Nederlanders zich nog iets van zullen aantrekken.
