Op 13 november jl. ontvingen wij een arrest van de Hoge Raad, in een zaak die al jaren geleden door ons is begonnen. Wij hebben deze zaak vanaf het eerste begin, een verschil van mening met de belastinginspecteur over de fiscale zaken van een client, tot aan de Hoge Raad gevoerd.
Kort samengevat gaat het verschil van mening over de belastingrente die de client in rekening kreeg gebracht voor een vestzak/broekzak betaling. Hij kreeg een bedrag terug, zijn overleden vrouw (hij zelf dus) moest hetzelfde bedrag terugbetalen. Die bedragen werden kort na elkaar ontvangen en betaald, en de belastingdienst bracht daarbij een bedrag aan belastingrente in rekening.
Client vond dit onredelijk, omdat de betalingen elkaar min of meer gekruist hadden en voortvloeiden uit hetzelfde fiscale feitencomplex. Wij waren dat met hem eens. Het is zeer onredelijk dat de belastingdienst rente in rekening kan brengen terwijl ze geen renteverlies lijden. Maar zo zit de regeling rond de belastingrente helaas wel in elkaar; als je iets van de belastingdienst terugkrijgt ontvang je geen belastingrente, als je de belastingdienst iets moet betalen dan mag je uiteraard wel belastingrente betalen.
Nu de betalingen over en weer voortvloeiden uit dezelfde fiscale feiten en de financiële gevolgen allemaal voor rekening van onze client waren hebben we geprobeerd het onredelijke gevolg van de belastingrente te ondervangen. De belastingdienst wil of kan helaas geen compromissen sluiten op het gebied van de belastingrente, dus moest de weg via de rechter voeren.
De rechtbank en het Gerechtshof waren vrij snel klaar, de wet is de wet. Er werd nauwelijks gekeken naar de bijzondere omstandigheden in deze casus. Dus naar de Hoge Raad.
Daar werden we gesteund door de Advocaat-Generaal, een onafhankelijk adviseur van de Hoge Raad. Die vond onze casus dermate interessant dat hij een conclusie (is een advies) heeft genomen. In zijn analyse kwam hij tot dezelfde conclusie als wij; door de bijzondere omstandigheden van dit geval zijn er redenen om geen belastingrente in rekening te brengen.
Helaas volgde de Hoge Raad de AG niet. De belastingrente bleef dus staan, en client verloor uiteindelijk de zaak. Jammer, en ook hier met een onbevredigende argumentatie van ‘wet is wet’. Geen woord over waarom werd afgeweken van het advies van de AG.
Achteraf kunnen we constateren dat het verstandig is geweest om tot aan de Hoge Raad door te procederen. In principiële zaken zoals deze doen lagere rechters vaak geen omstreden uitspraken, en zijn dus niet vaak geneigd voor de client te vonnissen.
Client heeft onze procesvoering en verdere ondersteuning als zeer waardevol ervaren, ondanks dat hij uiteindelijk niet gelijk heeft gekregen. Heeft u ook een verschil van mening met de belastingdienst en komt u er met hen niet uit? Wij kunnen u met onze ervaring goed begeleiden om uw gelijk te halen bij de rechtelijke instanties. Neem vrijblijvend contact met ons op om dit te bespreken.
November 2020
